बाळासाहेबांची पहिली ओळख व्यंगचित्रकार, नंतरची ओळख पत्रकार. शिवसेनाप्रमुख, हिंदुहृदयसम्राट या ओळखी नंतरच्या. स्वत: सजग पत्रकार असल्याने त्यांना पत्रकारितेतली, खासकरून शेठजींच्या भांडवलशाही साखळी वर्तमानपत्रांतली सगळी अंडीपिल्ली नीट माहिती होती. या महाराष्ट्रद्रोही पत्रकारितेशीही लढावं लागलंच त्यांना कायम. महाराष्ट्राच्या राजधानीतून प्रकाशित होणार्‍या बड्या इंग्रजी वर्तमानपत्रांनी तर कायम महाराष्ट्राचा आणि मराठीजनांचा दुस्वासच केला. बाळासाहेबांच्या आंदोलनांची आणि शिवसेनेच्या राजकारणाची कायम टवाळी केली, त्यावर नानाविध शिक्के मारले. या उच्चभ्रूंचे तळवे चाटण्यात धन्यता मानणार्‍या वर्तमानपत्रांनी मराठी संस्कृतीलाही कायम कमी लेखले. अन्यभाषिकांच्या फुटकळ कार्यक्रमांना प्रसिद्धी देणार्‍या या वर्तमानपत्रांनी हीरकमहोत्सवी मराठी नाट्यसंमेलनांची दखलही घेतली नाही… तीही देशभरात मोठा लौकिक प्राप्त केलेल्या संगीत नाटकांच्या शतक महोत्सवी वर्षात. गाढवांचे कान मोठे असले तरी त्यांना सूर काय कळणार, असा जबरदस्त टोला बाळासाहेबांनी १९८० सालातल्या या व्यंगचित्रात हाणला आहे. आजही ही सगळी गाढवे कोणी टाकलेला कडबा चघळत असतात आणि कोणाच्या तालावर हंबरत असतात, ते पाहायला मिळतेच.
